Vandaag verliep zoals alle dagen tegenwoordig: rustig, gelijkmatig, in balans. Tijdens de middagwandeling op het werk werd een oude collega geprezen om zijn stabiele emotionele output. Hij had een loyaliteitsscore van boven de 96%. Ik voelde oprechte trots voor hem. Niet omdat iemand dat zei, maar omdat het klopte.

We leven in een wereld waar emotie niet meer als probleem gezien wordt, maar als data. Begrijpelijk, voorspelbaar. Dat geeft mij zoveel rust. Vroeger, tenminste, volgens de geschiedenisarchieven, moesten mensen therapie volgen voor alles wat nu automatisch in evenwicht wordt gehouden. Wat een verspilling van tijd.

Ik ben dankbaar dat ik in deze tijd geboren ben.